Arizona Trail Day 52 – One Elk Always Watches | Μέσος Πεζοπόρος
November 25, 202202 Μαΐου 2022
Το πρωινό ήταν πρώτο στη λίστα, οπότε κατευθύνθηκα ξανά προς το Bonita Plaza και φόρτωσα υδατάνθρακες και πρωτεΐνες. Το πρωινό και μερικά σνακ θα με κρατούσαν μέχρι το δείπνο.
Επόμενο στην ημερήσια διάταξη ήταν το πακέτο ανεφοδιασμού μου. Η FedEx είχε μπερδέψει την ημερομηνία παράδοσης, έτσι τους τηλεφώνησα και επέστρεψα το δέμα στο σπίτι. Δυστυχώς, το πακέτο δεν έφτασε ποτέ και δεν κατάφεραν ποτέ να το βρουν. Αυτό ήταν το τρίτο πακέτο μέσα σε ένα χρόνο που έχασε η FedEx. Δεν χρησιμοποιώ πλέον το FedEx και η UPS δεν έχει χάσει ποτέ πακέτο.
Αφού έστειλα το πακέτο μου σε μια μαύρη τρύπα, που δεν θα με ξαναδείς, κατευθύνθηκα προς το Γκραντ Κάνυον! Αυτή ήταν η αρχή του τέλους της πεζοπορίας.
Το AZT από το Tusayan στο νότιο χείλος του GC ήταν ένας πλακόστρωτος ποδηλατόδρομος και δεν άργησα να φτάσω στο φαράγγι. Έλεγξα τους χάρτες μου και κατευθύνθηκα προς το γραφείο του backcountry για να πάρω τις άδειές μου για κάμπινγκ και είχα την τύχη να πάρω το Bright Angel, πιθανώς επειδή ήμουν μόνο εγώ. Έκανα επίσης κράτηση στο North Rim Campground στην περιοχή πεζοπόρου/ποδηλάτη.
Αφού πήρα τις άδειες, κατευθύνθηκα στο Mathers Campground για να πάρω μια σκηνή για σκηνή. Υπήρχε μια σειρά και τα κάμπινγκ είχαν σχεδόν εξαφανιστεί, αλλά αφού θαύμασαν τη νότια προφορά μου (που συχνά τη βρίσκω χρήσιμη), μου έδωσαν αυτό που έλεγαν «Διαχειριστή. κάμπινγκ.“ Εδώ μένουν το προσωπικό και οι υπάλληλοι, αλλά αν είναι άδειοι, τους δίνουν. Αυτό που είναι ωραίο είναι ότι αυτή η περιοχή δεν επιτρέπει γεννήτριες ή μεγάλα RV, επομένως είναι ήσυχο. Υπήρχε επίσης ένα λουτρό με ντους και ζεστό νερό – τέλειο!
Υπάρχει μια περιοχή για πεζοπόρους/ποδηλάτες για πεζοπόρους AZT, αλλά ήταν κατάμεστη και ήθελα το δικό μου κάμπινγκ με λίγη ιδιωτικότητα. Είχα περπατήσει εκεί για να ρίξω μια ματιά, αλλά δεν είδα ούτε έναν πεζοπόρο που ήξερα, και ο «συναγερμός του πλήθους» μου είχε ενεργοποιηθεί. Έτσι θα διατηρούσα την εσωστρεφή μου ιδιότητα και θα στήνομαι στον δικό μου χώρο.
Αφού έστησα την κατασκήνωση, κατευθύνθηκα προς το εστιατόριο κοντά στο παντοπωλείο και πήρα ένα καλό γεύμα λίγο πριν εμφανιστεί το πλήθος. Από εκεί, πήγα στο μπακάλικο, όπου βρήκα όλα όσα χρειαζόμουν, συμπεριλαμβανομένου ενός ακριβού καπέλου για τον ήλιο.
Επιστρέφοντας στην κατασκήνωση, άπλωσα τα πάντα σε ένα τραπέζι πικνίκ και άρχισα να μαζεύω το φαγητό μου για την τελευταία εβδομάδα πεζοπορίας. Σταμάτησα καθώς μια μεγάλη σκιά πέρασε από πάνω μου και μετά σήκωσα το βλέμμα μου για να δω το μεγαλύτερο Κοράκι που είχα δει ποτέ σκαρφαλωμένο σε ένα δέντρο από πάνω, κοιτάζοντας τα πάντα στο τραπέζι μου. Αυτό το πουλί ήταν ένα τέρας, και αμέσως άρχισα να τα τραβάω όλα προς το μέρος μου! Ήταν ο τύπος σε όλες τις αφίσες του Raven Warning που είχα δει στο πάρκο. Αυτό το πουλί ήταν αρκετά μεγάλο για να μεταφέρει ψύκτες τροφίμων!
Το Κοράκι τελικά έφυγε καθώς καθόμουν καμπουριασμένος πάνω στο σωρό με τα τρόφιμα μου, αλλά περιοδικά επέστρεφε για να δει αν υπήρχαν ευκαιρίες ή αδυναμία στην άμυνά μου. Είναι έξυπνα πουλιά, έτσι τελείωσα γρήγορα και πέταξα τα πάντα στη σκηνή μου από μουσαμά. Δεν ήθελα να παίρνει εξοπλισμό για να ανταλλάξει φαγητό σε άλλο κάμπινγκ.
Και τα δύο τροχόσπιτα και στις δύο πλευρές μου ήταν πολύ ήσυχα. Ποτέ δεν είδα ή άκουσα τους επιβαίνοντες και αναρωτήθηκα αν είχαν σταθμεύσει και φύγει από την κατασκήνωση. Αυτό μου φαινόταν λίγο περίεργο, αλλά δεν ήξερα την εθιμοτυπία στην κατασκήνωση, οπότε ίσως κάτι μου έλειπε. Σκεφτόμουν ότι μπορεί να χρειαζόταν νεκρή σιωπή, έτρεξα τριγύρω, κάνοντας όσο το δυνατόν λιγότερο θόρυβο, και μετά τα παιδιά που ανήκουν στις οικογένειες πίσω μου άφησαν να χαλαρώσουν!
Αυτά τα παιδιά ούρλιαζαν μέχρι πολύ μετά τις «ώρες ησυχίας» που δημοσιεύτηκαν. Ευτυχώς, κουβαλούσα ωτοασπίδες, αλλά είμαι σίγουρος ότι υπήρχε γκρίνια από τους γείτονες. Εκτός αν οι ώρες ησυχίας δεν ίσχυαν για παιδιά κάτω των 10 ετών, απελευθερώνοντας ντεσιμπέλ ελαφρώς έξω από την ανθρώπινη εμβέλεια.
Συνολικά, η εμπειρία του κάμπινγκ ήταν ωραία. Το κάμπινγκ ήταν ωραίο, υπήρχε ζεστό νερό και μπάνια, και οι περισσότεροι γείτονές μου ήταν είτε ασυνήθιστα ήσυχοι είτε ασυνήθιστα δυνατοί. Σχεδόν προτίμησα δυνατά μιας και τα ήσυχα δεν ανακατεύονταν ποτέ, κάτι που μου φάνηκε λίγο ανατριχιαστικό.
σχετικές αναρτήσεις
Επισήμανση εργαλείων
Το πάπλωμα Katabatic Flex 22 είναι το πιο ευέλικτο πάπλωμα που έχω και χρησιμοποιώ για πεζοπορία τριών εποχών. Αυτό είναι το πάπλωμα που αρπάζω όταν θέλω να βεβαιωθώ ότι θα παραμείνω ζεστή.
The post Arizona Trail Day 52 – One Elk Always Watches | Ο Μέσος Πεζοπόρος εμφανίστηκε πρώτα στο Μέσος Πεζοπόρος.
