Διδάσκοντας στα παιδιά πώς να αναγνωρίζουν και να εκφράζουν συναισθήματα

Διδάσκοντας στα παιδιά πώς να αναγνωρίζουν και να εκφράζουν συναισθήματα

Η αναγνώριση των συναισθημάτων ενός παιδιού, η έκφραση του θυμού, του φόβου, της λύπης, της χαράς και της αηδίας είναι απαραίτητη για να επιτρέψουμε στα παιδιά να τα αναγνωρίσουν, να μάθουν να τα ονομάζουν και, σιγά σιγά, να αρχίσουν να τα ξεπερνούν.

Πριν από την ηλικία των 4 ή 5 ετών, ένα παιδί βρίσκεται στα χέρια μεγάλων συναισθηματικών καταιγίδων, τις οποίες θα περάσει χωρίς κανένα φίλτρο. Δεν χρειάζεται να τους απειλήσετε ή να τους τιμωρήσετε για αυτά τα ωμά συναισθήματα. Εάν το παιδί είναι μόνο του στη λαβή των φόβων του, των αγωνιών του ή του θυμού του, το σύστημά του εκκρίνει μόρια στρες πολύ τοξικά για τον εύθραυστο εγκέφαλό του και τα εμποδίζει να ωριμάσουν.

Ο ρόλος των ενηλίκων στην υποστήριξη της συναισθηματικής έκφρασης

Ο ρόλος του ενήλικα είναι θεμελιώδης γιατί ένα μη εξασκημένο παιδί δεν μπορεί να ελέγξει μόνο του τα συναισθήματά του. Τα συναισθήματα δεν χρειάζεται να προσδιορίζονται είτε ως καλά είτε ως κακά, αλλά αποτελούν μια βιολογική αντίδραση σε ένα εξωτερικό γεγονός που βιώνει το παιδί. Τα συναισθήματα είναι επομένως απαραίτητα σήματα για τους επαγγελματίες παιδικής φροντίδας προκειμένου να λάβουν υπόψη την κατάσταση του παιδιού, χωρίς κρίση. Η ακρόαση των συναισθημάτων του παιδιού με καλοσύνη φέρνει μεγάλη ευημερία στο παιδί που νιώθει ότι αναγνωρίζεται.

Η κατάλληλη στάση των ενηλίκων με τα παιδιά θα πρέπει να είναι:

• Βάλτε λόγια για τα συναισθήματα ενός παιδιού (π.χ., είστε λυπημένοι, φοβηθήκατε…).
• για να καταλάβεις το συναίσθημα (είσαι ____ γιατί ____ και σου είναι δύσκολο).
• να κατευνάσει το παιδί με ζεστό τόνο, κατανόηση και στοργική στάση.

Όταν το παιδί αισθάνεται ασφάλεια και αυτοπεποίθηση, το σώμα του εκκρίνει ωκυτοκίνη, την ορμόνη της άνεσης και της ευεξίας.

Συναισθηματική Ικανότητα

Η συναισθηματική ικανότητα είναι μια διαδικασία ανάπτυξης που περιλαμβάνει τρεις αλληλένδετες ικανότητες:

1. έκφραση συναισθημάτων
2. γνώση των συναισθημάτων και?
3. τη ρύθμιση των συναισθημάτων.

Από πολύ μικρή ηλικία, τα παιδιά βιώνουν ήδη ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων σε κοινωνικές καταστάσεις και σε μη λεκτικές ανταλλαγές (χαμόγελο, κλάμα, αγκαλιά, βουρκωμένο). Καθώς η γνωστική ανάπτυξη προχωρά, και καθώς ο συναισθηματικός εγκέφαλος ωριμάζει, τα παιδιά μπορούν να αναγνωρίσουν τα δικά τους συναισθήματα και αυτά των άλλων. Αυτή η αναγνώριση και κατανόηση των συναισθημάτων επιτρέπει στα παιδιά να ελέγχουν και να τροποποιούν τα συναισθήματά τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν συγκρουόμενες ή περίπλοκες καταστάσεις.

Σε σύγκριση με τα παιδιά με προβλήματα συναισθηματικής ανάπτυξης, τα παιδιά με πιο ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη είναι πιο πιθανό να υιοθετήσουν συμπεριφορές ενσυναίσθησης και φιλοκοινωνικής, να εκφράσουν τα κατάλληλα συναισθήματα, να ενθαρρύνονται στη μάθησή τους και να προσαρμοστούν σε αυτό απέναντι σε αρνητικά συναισθήματα. Όλες αυτές οι κοινωνικές δεξιότητες υποστηρίζουν την ακαδημαϊκή επιτυχία στα πρώτα χρόνια στο σχολείο και τις θετικές διαπροσωπικές σχέσεις με συνομηλίκους και ενήλικες.

Τα ερωτηματικά συναισθήματα

Τα συναισθήματα εμφανίζονται κατά κύματα. Τα πρωταρχικά συναισθήματα (φόβος, θυμός, λύπη, αηδία, χαρά κ.λπ.) σχετίζονται με τον πρώτο χρόνο της ζωής, ενώ τα δευτερεύοντα συναισθήματα (αμηχανία, ενοχές, ντροπή κ.λπ.) συνήθως μιλάτε στο τέλος του δεύτερου έτους.

Η νοητική αναπαράσταση που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους αποκτάται περίπου στην ηλικία των δύο ετών και οι κανόνες, οι κανόνες και οι στόχοι που μεταφέρουν οι γύρω τους ανοίγουν το δρόμο σε ενδοσκοπικά συναισθήματα, όπως η αμηχανία.

Τα συναισθήματα παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη ψυχοπαθολογιών κατά την παιδική ηλικία. Τα παιδιά που είχαν αρνητικές κοινωνικές εμπειρίες, όπως κακομεταχείριση ή ανασφάλεια, δείχνουν επαγρύπνηση όταν απειλούνται, γι‘ αυτό υιοθετούν συμπεριφορές άγχους, επιθετικότητας και φόβου για να προστατευτούν.

Η αρνητική τους συναισθηματικότητα, η κακή ρύθμιση των συναισθημάτων τους και οι ανισορροπίες των διαφορετικών συναισθηματικών συστημάτων του εγκεφάλου τους (φόβος, συστήματα φροντίδας κ.λπ.) προβλέπουν εσωτερικές και εξωτερικές διαταραχές (κατάθλιψη και επιθετικότητα, αντίστοιχα).

Τι μπορούμε να κάνουμε?

Γνωρίζουμε ότι τα συναισθήματα εμπλέκονται στη λήψη αποφάσεων, γεγονός που υπογραμμίζει μόνο τη σημασία του να ληφθούν υπόψη ως βασικό μέρος της ανάπτυξης ενός παιδιού.

Για την υποστήριξη της συναισθηματικής ικανότητας των παιδιών, οι επαγγελματίες ενθαρρύνονται να μιμούνται διάφορες συναισθηματικές εκφράσεις.

Κούκλες, μαριονέτες, παιχνίδια με κάρτες και οποιοδήποτε μέσο που απεικονίζει συναισθήματα και εκφράσεις μπορούν όλα να χρησιμοποιηθούν ως εξαιρετικά εργαλεία επικοινωνίας και διαλόγου.

Μιμηθείτε αυτά τα συναισθήματα για να μάθετε στα παιδιά πώς να αναγνωρίζουν κάθε συναίσθημα. Κάνοντάς τους ευκολότερο να χτίσουν θετικές και υποστηρικτικές σχέσεις. Η ευτυχία μαθαίνεται!